ผู้แต่งคือ หลวงศรีปรีชา (เซ่ง) เป็นผู้แต่ง บอกนามผู้แต่งไว้ตอนท้ายบทแรกซึ่งเขียนเป็นกลบท ว่า
ตั้งความเพิ่มเติมความเพียรเป็นพุทธา มุ่งจักเพื่อเมื้อจักพาพวกเวไนย
เข้าสู่ห้องของสุขให้ได้ถาพร ขุดนิวาศขาดนิวรณ์มรณ์วิไสย
จงช่วยป้องจ้องชูปิดมหิศรไทย จัดปัญญาจาเป็นใหญ่ในทางกลอน
เลื่องทั้งชื่อลือทั่วเชิดจงเลิศหมาย เหมือนพงษ์ปราชญ์มาตรภิปรายเปรียบไกรศร
ใจประสิทธิ์จิตรประสงค์จํานงกลอน จงถาวรจรถึงวันห้าพันปี
ข้าชื่อเซ่งเขียนชื่อซ้องจองนามหมาย
ลําไว้ชื่อลือไว้ชายไว้ศักดิ์ศรี
พระบัณฑลภูลบันเทิงพระไทยทวี ตั้งยศแสงแต่งยศศรีหลวงปรีชา
พินิจดูภูวนารถได้ให้ศักดิ์แสง ตามทํานองต้องตําแหน่งเป็นโหรหา
แจ้งซึ่งอรรถจัดซึ่งองค์ชาดกมา ยกคาถังยังคาถาชักบาศีฯ
ได้ทราบตามเนื้อความที่เขียนไว้ว่าผู้แต่งคือ หลวงศรีปรีชา (เซ่ง) เป็นโหรในกรมพระราชวังบวรฯ แต่ไม่ทราบว่าเป็นวังหน้าหรือวังหลังเพราะระบุแต่เพียงว่า พระบัณฑลภูลบันเทิงพระไทยทวี ตั้งยศแสง แต่งยศศรีหลวงปรีชา เท่านั้น นอกจากจะบอกความมุ่งหมายไว้ตามข้อความที่กล่าวแล้ว หลวงศรีปรีชายังบอกความมุ่งหมายไว้ใน คุณบท ต่อไปว่า
เดชกุศลผล ตนข้าแปล แก้คําภีร์ ที่ชาฏก, ยกจากอรรถ จัดปัญญาส ชาติโพธิสัตว์ คัดประจง, ลง เป็นกลอน ก่อนจากอรรถ จัดเป็นไทย ใส่ด้วยบท, จดลิลิต คิดเป็นฉันท์ ผันเป็นโคลง โยงเป็นกาพย์, อาบคุณบท หมดตัวสม ชุมนุมกลอน ซ้อนบาพ, มีคําไทย ใส่ประกอบ สอบตํารา หาคําภีร์, อสิตธาตุ ราชฤกษ์ เบิกพยากรณ์ ผ่อนเข้าหมด, จดหาผล ชนหญิงชาย หมายเป็นแบบ แอบอ้างอรรถ, จัดเข้าสิน จินดามุนี มีเสร็จสุด สมุดเล่มหนึ่ง, ถึงเล่มสอง ต้องเล่มสาม ตามเล่มสี มีเล่มห้า, ข้าประสงค์ จงสําเร็จ เสร็จ เป็นพระ ละกิเลศ, เฉทประหาน ผลาญราคิน สิ้นโทสัง ทั้งโมหันธ์, ปันกองบาป ปราบโลภะ ละทิฏฐิ วิจิกิจฉะ จิตรประเจิด เปิดห้องแก้ว แผ้วนิพพาน ญาณสัพพัญ, ปัญญาธิกะ ชนะแก่มาร การปรารถนา ข้า จงประสิทธิ, คิดจงประสาท มาตรจงสําเร็จ เสร็จแก่โพธิญาณ ในชาติอวสาน ดังจิตรคิดมีฯ
คําอธิษฐานซึ่งแสดงถึงความมุ่งหมายในกลบทสิริวิบุลกิติ เป็นไปในทํานองเดียวกับผู้ที่เขียนเรื่อง กี่ยวกับศาสนาหรือเรื่องชาดกทั้งหลายตามความเชื่อทางศาสนาในกุศลกรรมที่พึงจะได้รับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น